Kiedy wybrać się z dzieckiem na pierwszą wizytę u ortodonty?

Krzywy zgryz i inne problemy ortodontyczne mogą prowadzić do poważnych skutków zdrowotnych, ale też są elementem powodującym wstyd czy kompleksy na lata.

Tego typu kłopoty dotyczą zarówno dzieci, jak i dorosłych, zatem w każdym wieku warto zadbać o piękny uśmiech. Pomoże w tym ortodonta, który dobierze odpowiednią metodę leczenia oraz czas, aby naprawić uzębienie.

Z jakimi problemami najczęściej borykają się mali pacjenci ortodontów i co może być ich źródłem?

Leczenie ortodontyczne dzieci powinno zacząć się jak najszybciej od zauważenia problemu, ponieważ usprawni to proces uzyskania odpowiedniej diagnozy i może spowodować krótszy czas leczenia. 

Wśród tych najczęściej występujących wad zgryzu u najmłodszych, którzy trafiają do gabinetu, warto wymienić: 

  • zbyt szybką utratę zębów mlecznych, 
  • zwężenie szczęki, 
  • szkieletową wadę doprzednią oraz szkieletową wadę dotylną, 
  • nadmierne wychylanie siekaczy górnych, 
  • zgryz krzyżowy przedni,
  • zgryz krzyżowy zębów szóstych. 

Jest wiele czynników, z których mogą wynikać takie problemy. Niektóre zaczynają się już w okresie płodowym w ciele matki, i są powodowane choćby przez przyjmowanie przez nią określonych leków w tym czasie. Niektóre wady są wrodzone, czyli przekazywane genetycznie, zatem nie ma sposobu na ich uniknięcie. 

Jeszcze inną kwestią są te nabyte przez dziecko w trakcie życia za sprawą gryzienia twardych przedmiotów, ssania smoczka o złej budowie lub kciuka, zgrzytania zębami, nieodpowiedniej pozycji spania we wczesnym dzieciństwie, niewłaściwe karmienie piersią lub butelką. To kilka powodów zewnętrznych, które bardzo często powodują w następstwie kłopoty ortodontyczne.

Kiedy najwcześniej można wybrać się na konsultację do ortodonty dziecięcego?

Nie ma konkretnego momentu, gdy trzeba udać się do ortodonty na konsultację. Ważne jest, aby stało się to jak najszybciej od chwili zauważenia problemu, zatem im wcześniej wykryje się wadę i rozpocznie leczenie, tym lepiej. W przypadku wątpliwości zawsze można udać się do swojego stomatologa i z nim skonsultować wszelkie obawy co do wyglądu zgryzu. Istotne jest, że jeśli u dziecka nie ma żadnych niepokojących sygnałów związanych wadami zgryzu, warto udać się do ortodonty, kiedy zaczną wychodzić zęby stałe. Wówczas specjalista stwierdzi, czy wszystko jest w porządku i czy trzeba przyjść na kontrolę oraz kiedy.

dentysta

Kiedy można wdrożyć odpowiedni rodzaj leczenia ortodontycznego?

O tym, kiedy i jaki sposób leczenia zostanie wdrożony, decyduje wybrany przez rodzica ortodonta z Opola. Na podstawie wieku, klasyfikacji problemów czy stanu jamy ustnej określa, co jest konieczne do wykonania. Trzeba pamiętać, że aby rozpocząć leczenie ortodontyczne w postaci aparatu, nie może być ubytków w zębach, dlatego niekiedy konieczne jest wcześniejsze leczenie stomatologiczne. Cały proces zaczyna się od wywiadu lekarskiego oraz przeglądu jamy ustnej, do tego potrzebne są również zdjęcia RTG oraz wyciski. Kolejny etap to nakreślenie planu leczenia, ustalenia częstotliwość wizyt kontrolnych, pielęgnacji i użytkowania. Specjalista ma do dyspozycji następujące opcje:

  • Aparat ruchomy – to rozwiązanie jest zalecane, gdy u dziecka są jeszcze mleczaki. Jest to opcja zakładania i wyjmowana, dzięki czemu dziecko nie musi nosić go non stop i może swobodnie zdejmować np. na czas jedzenia. Zwykle zaleca się noszenie go przez całą noc podczas spania, a także kilka godzin dziennie. Należy każdego dnia myć sprzęt delikatnie szczoteczką do zębów. Aby proces zakończył się sukcesem i pięknym uzębieniem, konieczne jest systematyczne noszenie aparatu.
  • Aparat stały – urządzenie jest mocowane na zębach, składa się z drutu ortodontycznego, gumek oraz klamerek na klej. Ta metoda zwykle jest wykorzystywana, gdy nie ma już mleczaków. Poza wizytą, podczas której jest on zakładany, konieczne są regularne kontrole, aby ortodonta sprawdził, jak przebiega leczenie, do tego wymienia gumki lub koryguje ustawienia drutu. Niezbędna jest też odpowiednia higiena jamy ustnej, czyli unikanie jedzenia, które może osadzać się i przyklejać do elementów lub kruszyć się i wchodzić niewielkie szczeliny.